Monte Perdido - voor lotgenoten met kanker

Het is voor mij de tweede Monte Perdido expeditie waaraan ik deelneem. De eerste was in 2016, naar de Pyreneeën, meteen ook mijn eerste ervaring met Outward Bound. Mijn deelname aan de expeditie van 2021 was veel minder kanker-gerelateerd dan in 2016. In 2015 kreeg ik mijn kankerdiagnose en vanaf dan heeft een opeenstapeling van gebeurtenissen mij het leven toch wel moeilijk gemaakt. Als je mij nu vraagt naar de betekenis van de Monte Perdido expeditie als traject, dan is dit voor mij een terugblik naar die hele periode.

Aanvankelijk twijfelde ik om deel te nemen net omdat het voor mij geen traject rond kanker was. Naast twijfel voelde ik ook een zekere angst omdat een nieuwe expeditie-ervaring de herinneringen aan die zware periode terug naar boven zou kunnen halen, angst voor de confrontatie met wat misschien onvoldoende verwerkt was... Achteraf bekeken was die angst niet nodig, in tegendeel. Door te kiezen om toch in het traject te stappen, heb ik mezelf vooral de kans gegeven om met meer rust naar die moeilijke periode terug te kijken in plaats van ze weg te duwen.

Wat de expeditie biedt aan fysieke actie, de natuur en het ‘back to basic’ aspect zijn voor mij een geweldige ervaring. Natuurlijk is dat niet het enige, ook de ervaring van hoe een groep van mensen elkaar kan aanmoedigen en stimuleren is heel krachtig… Mensen die elkaar vertrouwen, die geloven in elkaar en die je aanvaarden zoals je bent ... een ervaring die moeilijk in woorden te vatten is. Je leert ook enorm veel door mensen hun verhalen te horen, het geeft een andere kijk op je eigen leven en helpt je relativeren. Het gaat om leren, delen en geven. Dit is voor mij het meest waardevolle van het traject: wie je als persoon kunt zijn en hoe je kan groeien door gesteund te zijn in een groep.

Nu het traject achter de rug is, besef ik dat het mij echte rust heeft gebracht omdat het mij heeft geholpen om de zware periode van de voorbije vijf jaar bewust af te sluiten. Als ik zelf een titel mocht geven aan mijn traject dan zou dat zijn: ‘We zijn er weer’. Hoewel er sinds 2015 zeker dingen veranderd zijn in mijn leven, voel ik mij terug content met de Lut die ik vandaag ben – dat is heel mooi.

Ik zou de Monte Perdido expeditie zeker aanraden aan lotgenoten, omdat het een mens bij minder evidente levensgebeurtenissen ondersteunt op een manier die je vooruit helpt en versterkt. Natuurlijk kan je ook ondersteuning en versterking vinden in de reguliere hulpverlening en begeleiding: een traject en expeditie met Outward Bound gaat veel verder. Het is een bijzondere aanpak waarbij je als individu én als groep terecht komt in een omgeving van vertrouwen, veiligheid en acceptatie die je in het dagelijkse leven niet zomaar vindt. In deze omgeving krijg je als mens heel veel ruimte om zelf je sterkte te zoeken en te vinden, om uit te wisselen, te ervaren en te leren. Dat is toch wel uniek.

Monte Perdido in België wordt mee mogelijk gemaakt door de steun van de Stichting tegen Kanker met haar Levensloop en kankeronderzoeker Johan Swinnen met zijn hartverwarmend Hout me vast-project    
 

Meer items Monte Perdido - voor lotgenoten met kanker

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x